Je raadt het nooit, daarom geven we het antwoord weg : 

Inderdaad, pick-upnaalden!

De advertentie komt uit de 1942-jaargang van het Duitse vakblad Radio Mentor. In het midden van de oorlog dus. Nog wat advertenties van deze firma uit dezelfde jaargang : 

Schaars geklede meisjes verkochten toen dus ook al!

Uiteindelijk komt in de laatste advertentie de kat op de koord :

Door de "oorlogsomstandigheden" heerste er bij de strijdende partijen langs beide kanten een tekort aan grondstoffen. De Duitse regering heeft daarom in 1942 een verordening uitgevaardigd :

Wie een vers doosje Sprechmaschinen-Nadeln, grammofoonnaalden, wil kopen (en naalden gaan principieel maar één plaat mee) moet het oude doosje -leeg- binnen brengen. De firma Drei-S-Werk vraagt aan de groothandel ze toch wel in voldoende hoeveelheden terug te bezorgen, en, om karton te besparen, ook de originele verpakking.

Eigenaardig genoeg mochten de teruggezonden doosjes leeg zijn; men zou toch denken dat er meer behoefte is aan het staal van de  naalden dan aan blikken doosjes.... 

Het hield niet op met de doosjes voor naalden. Radio Mentor schrijft dat de Britse regering, de vijand, een grote inzamelactie houdt van oude grammofoonplaten. Indien ze geen succes kent dan valt de verkoop van platen stil... De toenmalige 78-toerenplaten waren gemaakt op basis van schellak, en die grondstof (afkomstig van een soort luis) was zeer zeldzaam geworden. 

Op dezelfde pagina brengt Radio Mentor de lezers er van in kennis dat wie in Duitsland een grammofoonplaat wil kopen ... twee oude platen moet inleveren!

 De keuze aan platen nam trouwens zienderogen af : De minister van propaganda (Göbbels) verordent dat de verkoop verboden wordt van grammofoonplaten van componisten of met uitvoerders van de vijandelijke staten. Geruststellend wordt er aan toegevoegd dat men zes maanden uitstel krijgt voor "prebolsjevistische" Russische muziek én Franse muziek. Ook wordt speciaal vermeld dat Carmen van Georges Bizet en muziek van Chopin toegestaan blijven.

Ook Nederlandse, Belgische, Griekse en Noorse muziek blijven toegestaan.

Uiteraard kwam deze verboden muziek binnen het "Duitse Rijk"  ook niet meer aan bod in de omroep of op scène. Göbbels was de finale rechter om uit te maken wat verboden was en wat niet; soms floot hij de verantwoordelijke instantie terug als hij vond dat ze te streng was, als hij de muziek zelf graag hoorde met andere woorden.

Met deze "belangrijke" materie bleven de leidende nazikringen zich bezig houden tot het einde.....

Om even op het Drei-S-Werk terug te komen : de firma Drei-S-Werk Präzisionswerkzeuge GmbH&Co, zoals de volledige naam luidt, bestaat sinds 1850. "Bestond" moeten we zeggen, want dit familiebedrijf is in september van 2014 failliet verklaard. Een droevig einde, 120 medewerkers verliezen hun betrekking.