Dit is de microfoon die Winston Churchill, Leopold III en koning George VI gebruikten om de bevolking toe te spreken. Langs deze microfoon verklaarde president Roosevelt na de aanval op Pearl Harbor de oorlog aan Japan.

Dit is de Britse versie van de Western Electric 618, de eerste bruikbare dynamische microfoon ter wereld, een ontwerp van de nu vergeten audiopioniers Wente en Thuras. Hij kwam op de markt begin dertiger jaren. Tot dan maakten koolmicrofoons de dienst uit. Hij was een ogenblikkelijk succes.

Hij is stevig (en zwaar : ongeveer anderhalve kilogram) en hij kan tegen een stootje. Hij heeft ook geen voedingsspanning nodig zoals een kool- of condensatormicrofoon.  Daardoor is hij bij uitstek geschikt voor reportagewerk. Als de reporter hem niet in de hand houdt wordt hij soms  met veren of rubbers opgehangen. Dat belet dat trillingen de microfoon bereiken en terecht komen in de audioketen.

Microfoons waren duur : in 1935 had het NIR 47 microfoons in gebruik, tegen een prijs van 5.000 frank per stuk. Een ongeschoolde bouwvakker verdiende toen 4,13 frank per uur!

We beschikken over twee modellen : de STC 4017A is de oudste. Aan de achterzijde heeft hij een connector (zoals de meeste microfoons op de foto's).  De tegensteker aan de kabel heeft de neiging daaruit te vallen, liefst in het midden van een uitzending. Daarom kwam het type STC 4017C op de markt (of er ooit een B was weten we niet), voorzien van aansluitklemmen zoals op de tentoonstelling.

Bij een dynamische microfoon brengt het geluid een membraan tot trilling. Dat laatste is verbonden met een spoel die beweegt in een magnetisch veld. Daardoor wordt een elektrische spanning opgewekt die evenredig is met de snelheid van beweging. Dat is in feite hetzelfde principe als een dynamo. (Legt men aan de microfoon een signaal aan dan werkt hij als luidspreker. De dynamo wordt motor.) De foto's hieronder zijn afkomstig van een onbekende EBAY-verkoper die beelden verstrekte van zijn microfoon in verschillende stadia van demontage. Inwendig zijn onze microfoons gelijkaardig.

 De microfoon is geopend, met de zijden beschermdoek en het metalen rooster verwijderd. Het membraan is van blauw aluminium en bolvormig, wat het licht en stevig maakt. Links en rechts ervan zien we de aansluitpunten. Het gaatje links is het uiteinde van een buis die zorgt voor dezelfde atmosferische druk voor en achter het membraan. Deze microfoon is omnidirectioneel, dat betekent dat hij voor alle richtingen even gevoelig is. Daartoe mag er geen geluid langs achter op het membraan invallen. Op de tweede foto zien we bovenaan dat buisje, dat tot helemaal achterin de microfoon doorloopt, ver weg van het membraan. De groene en zwarte draden bovenaan lopen naar een magnetisatiespoel; de magneet wordt maar gevormd als de microfoon geassembleerd is (met een stroomstoot), zo worden er geen ijzerpartikeltjes e.d. aangetrokken. 

De frequentiecurve loopt door tot 10 kHz, geen geringe prestatie in een tijd dat radio en grammofoonplaten het bij 5 kHz al voor bekeken hielden.

 Naast STC (Standard Telephones and Cables) vindt men ook het merk Standard Electric op de microfoons.

Alle foto’s van dit artikel : ©rr